Początki - lata 50.

sobota, 07 marzec 2015 20:06

Początki - lata 50.

Napisane przez Rulalos

wielkość czcionki Zmniejsz czcionkę Powiększ czcionkę

Oceń ten artykuł

(13 głosów)

13 maja 1950 roku rozpoczęła się długa historia. Historia najszybszego, najtrudniejszego i najciekawszego sportu motorowego jakim jest Formuła 1. Już po zakończeniu II Wojny Światowej zdecydowano się stworzyć właśnie taką serię zawodów, która wyłoniłaby mistrza świata.

Właśnie w tamtym roku w maju na torze Silverstone, który zresztą wtedy nie był jeszcze torem, lecz lotniskiem wojskowym, rozegrano pierwsze GP F1. Na jego otwarciu był sam Król Wielkiej Brytanii Jerzy VI oraz jego córka Królowa Elżbieta II. Przybyło również około 200 000 kibiców. Warunki były wręcz idealne do jazdy: świeciło piękne słońce i nawierzchnia była sucha. Do wyścigu zgłoszono 24 kierowców, czyli tylu, ilu mieliśmy ostatnio w sezonie 2012. Ten pierwszy wyścig ukończyło 11 kierowców, wygrał Giuseppe Farina, który jak się później okazało został mistrzem pierwszego sezonu jeżdżąc dla zespołu Alfa Romeo i wygrywając 3 wyścigi oraz mając 30 pkt. na koncie. Juan Manuel Fangio również wygrał 3 wyścigi, również jeździł dla Alfy Romeo, ale zdobył o 3 pkt. mniej, dlatego że jak dojeżdzał do mety to tylko w trzech wyścigach. Rozegrano w tym sezonie siedem rund Grand Prix.

W następnym sezonie 1951 mistrzostwo wygrał Juan Manuel Fangio przed Alberto Ascarim. Giuseppe Farina był dopiero czwarty. Niestety podczas niezaliczanych do mistrzostw rundy we Włoszech Juan Manuel Fangio miał wypadek, po którym niestety nie mógł wystartować w całym sezonie 1952.

W latach 1952-1953 Alberto Ascari zaliczył serię 7 zwycięstw z rzędu i zapewnił sobie tytuł w sezonie 1952, gdzie wygrał 6/8 wyścigów oraz w sezonie 1953, gdzie wygrał 5/9 wyścigów. Przypomnijmy, że Ascari był kierowcą włoskiego zespołu Ferrari.

W latach 1954-1955 Juan Manuel Fangio jeździł dla zespołu Mercedes-Benz (od GP Francji 1954) i zdobył w tymczasie dwa tytuły (jeszcze nie swoje ostatnie) wygrywając dla tego zespołu 9/12 wyścigów w jakich startował ten zespół. Bolid miał nazwę Mercedes W196 przez dwa sezony.

W roku 1955 zginął Alberto Ascari na torze Autodromo Nazionale di Monza. Zakręt, w którym poniósł śmierć nosi jego imię aż do dzisiaj: Variante Ascari

Lata 1956-1957 to kolejne dwa tytuły z zespołami Ferrari i Maserati. Jak wiemy Fangio zdobył aż 5 tytułów mistrza świata i do dnia dzisiejszego jest drugim kierowcą F1 w historii z taką liczbą. Taka dana bardzo imponuje, zważając na tamtejsze samochody, które wtedy ciężko było nazwać bolidami. Silniki były jeszcze z przodu, bezpieczeństwo było praktycznie znikome. Kaski nie zasłaniały całej twarzy. Nie było kamizelki na twarzy, a oczy zasłaniały duże gogle.

Od sezonu 1958 wprowadzono klasyfikację konstruktorów i pierwszym zespołem, który taką klasyfikację wygrał był brytyjski zespół Vanfall. Mistrzem został Mike Hawthorn, również brytyjczyk zasiadający za sterami Vanfall. Rozegrano wtedy już 11wyścigów.

Od roku 1959 pojawiła się kolejna rewolucja w systemie budowania bolidów. Zespół Cooper-Climax postanowił zainstalować silnik bolidu z tyłu samochodu, co okazało się niesamowitym rozwiązaniem. Wygrali dzięki temu mistrzostwo konstruktorów w sezonach 1959-1960 a indywidualny tytuł zgarnął również w obu latach australijczyk Jack Brabham. Za sterami tego zespołu zasiadał wtedy m.in. Bruce McLaren, który zresztą założył legendarny zespół McLaren.

Lata 50. to początki F1. Nie przywiązywano dużej wagi do bezpieczeństwa, ginęli kierowcy, lecz tak naprawdę nie wdrażano nowych zmian w ramach poprawy bezpieczeństwa. Nie mówiono też o aerodynamice i o silnikach, bo wygrywał ten, u którego bolid dojechał do mety i to w jednym kawałku. Jednak od lat 60., kiedy do F1 wszedł Lotus, zaczął od przywiązywać do różnych spraw silnikowych i aerodynamicznych coraz większą wagę ...