Dane techniczne toru:

Długość: 3,337 km

Ilość okrążeń: 78

Dystans wyścigu: 260,286 km

Kierunek: prawostronny

Rekord okrążenia: 1:10:166 (L. Hamilton, Mercedes, 2019)

Najtrudniejszy tor wyścigowy i najbardziej nietypowy wyścig Formuły 1, tak naprawdę od pierwszego sezonu. GP Monako rozgrywane na torze Circuit de Monaco może się poszczycić takim właśnie tytułem. Dlaczego? Zapraszam na opis tego toru.

Zacznijmy od samej pętli. Uległa ona tak naprawdę kosmetycznym zmianom od sezonu 1950, czyli pierwszego w F1. Formuła 1 gościła na tym torze nieprzerwanie od pierwszego sezonu, ale z pominięciem lat 1951-1954. Zawsze ścigamy się na takiej samej konfiguracji ułożonej już w 1929 roku, kiedy odbyła się pierwsza edycja GP Monako. Nie była to rzecz jasna wtedy runda F1, ale tak naprawdę od 85 lat ścigamy się po tym państwie - mieście. teraz jeździ się tutaj 78 okrążeń, kiedyś aż 100.

Co uległo kosmetycznym zmianom? Zakręt nr 1 jest dzisiaj nieco bardziej bezpieczny, z racji większej strefy bezpieczeństwa, zakręty 10 i 11 wyglądają nieco inaczej i wymagane jest większe zwolnienie samochodu. Trzeci sektor też jest dzisiaj nieco bardziej bezpieczny, z racji powiększenia stref wyjazdowych, czy raczej ich utworzenia...

No dobrze, może w końcu przejdę do opisu samego toru i jego konfiguracji. Prosta startu-mety jest niedługa i pomimo jedynej tutaj strefy DRS wyprzedzanie praktycznie w ostatnich latach nie miało tutaj miejsca. W ogóle już zaznaczmy, że jest to długi łuk, a nie prosta. Mamy dohamowanie do zakrętu nr 1, gdzie często na początku wyścigu dochodzi do licznych kolizji. Mamy tutaj dwie strefy bezpieczeństwa: pierwszą, jakbyśmy pojechali prosto to możemy dojechać do maleńkiego kościółka Sainte Devote, od którego wzięła się nazwa zakrętu oraz drugą, w miejscu gdzie jest wyjazd z alei serwisowej. Mamy teraz fragment trasy pod górę, jedyny na torze przez zakręt nr 2, gdzie musimy cały czas pilnować toru jazdy, bo jedziemy można powiedzieć zygzakiem. Na szczycie dohamowanie do zakrętu nr 3 przy Hotelu de Paris, gdzie przejeżdżamy dosyć blisko barier i wjeżdżamy ostrożnie przy samym wierzchołku w zakręt nr 4. Jesteśmy przy słynnym Casino de Monte Carlo. Kawałek prostej, gdzie mamy słynną hopkę, którą kierowcy bardzo często omijają i kończy się sektor nr 1.

Sektor nr 2 zaczyna się zakrętem Mirabeau - nr 5. Tutaj już czasami niektórzy kierowcy jadą go na pierwszym biegu (przypominam, że jest ich w sumie osiem). Mamy tutaj również kolejną strefę wyjazdową, z której potrafi umiejętnie korzystać Nico Rosberg, o czym przekonaliśmy się w 2014 roku. Przypomnijmy, w trzeciej części kwalifikacji Nico Rosberg zablokował koła i pojechał prosto w strefę wyjazdową powodując żółtą flagę. W ten sposób trzeba było zwolnić i tym samym Nico Rosberg zdobył Pole Position. Okej. Teraz już zjeżdżamy w dół i dojeżdżamy po lekkim łuku do zakrętu nr 6 przy hotelu Fairmont. Jest to najwolniejszy zakręt w Formule 1 w całym kalendarzu. Przejeżdża się tutaj poniżej 50 km/h. i obraca się maksymalnie kierownicę w lewo o ponad 180 stopni. Po zakręcie nr 6 mamy dalej zjazd w dół do zakrętu nr 7 oraz nr 8, gdzie znajduje się pomnik bolidu F1. Teraz mamy chyba najsłynniejsze miejsce - tunel pod hotelem Fairmont. Kiedyś próbowano tutaj dać strefę DRS, natomiast byłoby to zbyt niebezpieczne i dlatego wycofano się z tego pomysłu. Kiedy jeszcze można było używać DRSu w każdym miejscu na torze to tutaj obowiązywał zakaz. Jest to bardzo szybki fragment trasy, w sumie najszybszy, gdzie kierowcy osiągają prędkości nawet 280 km/h po wyjściu z tunelu. Po szybkim łuku dojeżdżamy do potężnego dohamowania przed szykaną 10,11. Po przejeździe jedziemy kawałek prosto i wjeżdżamy w kolejny szybki łuk nr 12 oraz w "S" nr 13. Jesteśmy w tym momencie przy basenie w Monte Carlo. W tym miejscu w 1967 roku miał miejsce śmiertelny wypadek, na szczęście tylko jedyny i chyba aż jedyny na tym torze - Lorenzo Bandini wypadł z "S", uderzył w metalową bandę i samochód stanął w płomieniach. Lorenzo przebywał tak długo w samochodzie, że zwęgleniu uległo aż 70% ciała. Zmarł 3 dni później w szpitalu. Kończy się drugi sektor.

Sektor nr 3 zaczyna się szykaną nr 14, gdzie jedziemy bardzo, bardzo blisko bariery Armco. Kiedyś w tym miejscu było bardziej niebezpiecznie, bo bandy były z obu stron, a teraz na wypadek przestrzelenia szykany kierowcy mają szansę na nieuszkodzenie samochodu. Dalej zakręt nr 15 szybki bardzo łagodny łuk i dojeżdżamy do zakrętu z podwójnym wierzchołkiem - Rascasse. Tutaj kiedyś Michael Schumacher w 2006 roku umyślnie zaparkował swój samochód, aby nie pozwolić Fernando Alonso na poprawienie czasu kwalifikacyjnego. Został za to wykluczony z kwalifikacji, a w wyścigu zajął 5 miejsce. Nazwa zakrętu wzięła się ze słynnej kawiarni La Rascasse, która położona jest przy zakręcie. Naprzeciwko kawiarni znajduje się Paddock F1. Teraz mamy wjazd do alei serwisowej. Mijamy go i docieramy do ważnego przedostatniego zakrętu nr 17, przy którym znajduje się pomnik argentyńskiego kierowcy F1 Juana Manuela Fangio. Potem mamy zakręt nr 18 i oto okrążenie na torze w Monaco.

Jest to tor uliczny, dlatego trudność tego GP jest ogromna. Cały czas musimy pracować kierownicą, mamy aż 78 okrążeń do przejechania. W ostatnich wyścigach Safety Car wyjeżdżał więcej razy niż był rozgrywany wyścig. Nie mamy tutaj dużo stref wyjazdowych, więc każda kolizja kończy się SC albo nawet czerwoną flagą - patrz rok 2011 i 2013.

Jako, że tor położony jest nad Lazurowym Wybrzeżem to sama charakterystyka tego miejsca nie wymaga zbędnego komentarza. Podobnie jak w innych miastach tego regionu - Menton, Nicea, Cannes jest tutaj strasznie ciasno. Czasami ledwo obok siebie przejeżdżają dwa samochody. Do tego dodajmy jeszcze, że na poboczach stoją dodatkowe samochody, co stanowi duże wyzwanie. Chociaż podczas mojego pobytu w Monako widziałem na własne oczy jak zwykły autobus miejski, nie przegubowy rzecz jasna, ale zwykły normalny, nie pomniejszony autobus jechał w najwolniejszym zakręcie nr 6 (posłużmy się takim opisem). Było ciężko, ale jakoś w tym mieście musi poruszać się niższa klasa społeczna.

Monako to miejsce bardzo atrakcyjne dla bogatych, m. in. dla kierowców Formuły 1, którzy bardzo często tutaj mieszkają, głównie w dzielnicy mieszkalnej Fontvieille. Nie płaci się tutaj podatków, więc jest to czysty raj na ziemi. Tutaj swoje apartamenty mają Lewis Hamilton, Robert Kubica, Michael Schumacher, David Coulthard, Eddie Irvine, Valtteri Bottas i pewnie jeszcze wiele więcej. Nico Rosberg mieszka w tym mieście od praktycznie początków swojego życia. Tutaj się wychowywał i chodził do szkoły.

Co ze słynniejszymi GP. Prawdę powiedziawszy to w każdym wyścigu w Monako coś się dzieje i jest to niewątpliwie najbardziej wyczekiwany przeze mnie wyścig w każdym sezonie. GP Monako w 2010 roku to było moje pierwsze GP F1, jakie obejrzałem w życiu i to je najbardziej pamiętam. Jeżeli chcecie zasięgnąć więcej słynniejszych wyścigów zapraszam do wujka Googla :D. Robert Kubica stanął na podium w 2010 roku, był 3. Pod koniec wyścigu na ostatnim okrążeniu, czy raczej zakręcie Michael Schumacher wyprzedził Fernando Alonso, ale został przesunięty o 20s w dól, czyli na 12 miejsce. W 2011 była czerwona flaga przez kolizję Petrova, Sutila, Alguersuariego oraz Hamiltona przy basenie. W 2013 roku była czerwona flaga po wjeździe Pastora Maldonado w barierę, która aż odskoczyła na sam tor. Cofnijmy się teraz wstecz, do roku 1989, kiedy to Ayrton Senna zdobył Pole Position za przewagą ponad 1s. To było coś niesamowitego, w wyścigu odjechał na ponad 50 sekund. Zresztą sam Senna wygrał na tym torze 6 razy, w tym 5 razy z rzędu.

W tym wyścigu bardzo ciężko wyprzedzać, nawet dublować nie jest prosto, dlatego kwalifikacje są bardzo często kluczem do zwycięstwa.

W 1967 roku zginął włoski kierowca - Lorenzo Bandini

Naprawdę, gdybym miał się rozpisywać o każdym wyścigu, nie starczyło by mi na to czasu. Ponadto mam jeszcze dla Was dużo zdjęć z tego toru. Także to by było na tyle, jeżeli chodzi o tor Circuit de Monaco. Nic dziwnego, że to GP jest tak popularne. Co ciekawe, jeżeli ktoś tutaj mieszka to może bez problemu oglądać wyścig z okien budynków. Nie wspomnę już o hotelach, gdzie ceny dwukrotnie rosną na weekend GP, który trwa już od czwartku, kiedy jest P1 i P2. P3 jest w sobotę po to, aby mieszkańcy mogli się przemieszczać w piątek. Formule 1 towarzyszy na tym torze również GP2, Formuła Renault 3,5 oraz Porsche Supercup, gdzie przypomnijmy, że Kuba Giermaziak w 2014 wygrał wyścig.

Po zakończeniu wyścigu Król Monaco, obecnie Albert II, zaprasza wszystkich zwycięzców z każdej serii GP Monaco na wspólną kolację.

Zwycięzcy GP Monako na torze Circuit de Monaco:

1950 - Juan Manuel Fangio - Alfa Romeo

1955 - Maurice Trintignant - Ferrari

1956 - Stirling Moss - Maserati

1957 - Juan Manuel Fangio - Maserati

1958 - Maurice Tringinant - Cooper-Climax

1959 - Jack Brabham - Cooper-Climax

1960 - Stirling Moss - Lotus

1961 - Stirling Moss - Lotus

1962 - Bruce McLaren - Cooper-Climax

1963 - Graham Hill - BRM

1964 - Graham Hill - BRM

1965 - Graham Hill - BRM

1966 - Jackie Stewart - BRM

1967 - Denny Hulme - Brabham

1968 - Graham Hill - Lotus

1969 - Graham Hill - Lotus

1970 - Jochen Rindt - Lotus

1971 - Jackie Stewart - Tyrell

1972 - Jean Pierre-Beltoise - BRM

1973 - Jackie Stewart - Tyrell

1974 - Ronnie Peterson - Lotus

1975 - Niki Lauda - Ferrari

1976 - Niki Lauda - Ferrari

1977 - Jody Scheckter - Wolf

1978 - Patrick Depailler - Tyrell

1979 - Jody Scheckter - Ferrari

1980 - Carlos Reutemann - Williams

1981 - Gilles Villeneuve - Ferrari

1982 - Ricciardo Patrese - Brabham

1983 - Keke Rosberg - Williams

1984 - Alain Prost - McLaren

1985 - Alain Prost - McLaren

1986 - Alain Prost - McLaren

1987 - Ayrton Senna - Lotus

1988 - Alain Prost - Mclaren

1989 - Ayrton Senna - McLaren

1990 - Ayrton Senna - McLaren

1991 - Ayrton Senna - McLaren

1992 - Ayrton Senna - McLaren

1993 - Ayrton Senna - McLaren

1994 - Michael Schumacher - Benetton

1995 - Michael Schumacher - Benetton

1996 - Olivier Panis - Liger-Mugen

1997 - Michael Schumacher - Ferrari

1998 - Mika Hakkinen - McLaren

1999 - Michael Schumacher - Ferrari

2000 - David Coulthard - McLaren

2001 - Michael Schumacher - Ferrari

2002 - David Coulthard - McLaren

2003 - Juan Pablo Montoya - Williams

2004 - Jarno Trulli - Renault

2005 - Kimi Raikkonen - McLaren

2006 - Fernando Alonso - Renault

2007 - Fernando Alonso - McLaren

2008 - Lewis Hamilton - McLaren

2009 - Jenson Button - Brawn GP

2010 - Mark Webber - Red Bull

2011 - Sebastian Vettel - Red Bull

2012 - Mark Webber - Red Bull

2013 - Nico Rosberg - Mercedes

2014 - Nico Rosberg - Mercedes

2015 - Nico Rosberg - Mercedes

2016 - Lewis Hamilton - Mercedes

2017 - Sebastian Vettel - Ferrari

2018 - Daniel Ricciardo - Red Bull

2019 - Lewis Hamilton - Mercedes

Images: TRACKMAP , SECOND , THIRD , FOURTH , SIXTH , SEVENTH , EIGHTH , NINETH , TENTH , THIRTEENTH , FOURTEENTH , FIFTEENTH , SIXTEENTH , SEVENTEENTH