Jesteśmy już po pierwszym wyścigu sezonu 2015. Może na torze nie działo się zbyt wiele, za to po wyścigu owszem. W grę wchodzi nawet odejście Red Bulla. Zapraszam na cotygodniowe wiadomości F1, skrót najważniejszych informacji [15 III - 21 III]

15 marca 2015 rozpoczął się 66. sezon Formuły 1 wyścigiem o GP Australii. Zapraszam na opis wydarzeń z ostatniego weekendu.

Dane techniczne toru:

Długość: 5,554 km

Ilość okrążeń: 55

Dystans wyścigu: 305,355 km

Kierunek: lewostronny

Rekord okrążenia: 1:34:779 (L. Hamilton, Mercedes, 2019)

 Tor Yas Marina położony jest w jednym z siedmiu Zjednoczonych Emiratów Arabskich na bliskim wschodzie. Myślę, że bardziej znanym emiratem jest Dubaj, ale skupmy się na torze w Abu Dhabi, czyli w największym z emiratów. To tutaj w 2009 postanowiono zorganizować pierwsze GP i to jeszcze w dodatku nietypowe, jeżeli chodzi o porę dnia. Zaczynamy przy zachodzie słońca, a wyścig kończymy przy całkowitej ciemności. To sprawia, że tor wygląda prześlicznie i widać pieniądze włożone w ten obiekt - około 1 mld dolarów. Jednak czy tak ogromna kwota przekłada się na emocje jakich możemy doświadczyć na tym torze? Zapraszam na opis toru Yas Marina.

Na sztucznej wyspie położony jest ten tor. Tłumacząc z angielskiego - marina, co znaczy "port" możemy się domyślać, dlaczego tyle żaglówek jest wokół toru. Znajduje się tam po prostu port. Oprócz portu na wyspie znajduje się hotel "Viceroy", który podczas nocy pięknie się mieni w kolorach. Pod przejściem pomiędzy dwoma kondygnacjami normalnie istnieje nitka toru, po której ścigają się bolidy czy samochody wyścigowe. Niedaleko nawrotu przed najdłuższą prostą znajduje się "Ferrari World", czyli tłumacząc: "Świat Ferrari". Jest tam ogromny park rozrywki i miejsce dla każdego fana Ferrari. Po prostu jak patrzymy na ten obiekt, nawet w dzień, choć w nocy robi jeszcze większe wrażenie, to widać to bogactwo. Coś po prostu nieosiągalnego dla zwykłego obywatela, zwykłego śmiertelnika. Po takim obiekcie dopiero widać, jak bogaty jest ten kraj.

Tor składa się z 21 zakrętów. Został on zaprojektowany przez znanego nam już Hermana Tilke. Kolejny z serii Tilkodromów. Pierwszy sektor dosyć szybki. W drugim mamy dwie dosyć długie proste bez odjęcia gazu, pomiędzy którymi znajduje się sekwencja 8,9. Trzeci sektor jest bardziej techniczny i tam można najwięcej stracić czasu. Trzeba tam uważać na trakcję i przyczepność, która jest na absolutnym limicie. To tutaj przejeżdżamy pod hotelem Viceroy. Później wjeżdżamy na prostą startu-mety.

GP na tym torze odbywa się od roku 2009. Myślę, że warto wspomnieć o kilku edycjach, które zapadły nam najbardziej w pamięć.

Sezon 2010 - był to wtedy ostatni wyścig sezonu, a o tytuł mistrza świata walczył Fernando Alonso i Sebastian Vettel. To kierowca Ferrari był bliżej tytułu, jednak pomylili się jego inżynierowie i zrobili złą strategię. Ściągnęli hiszpana w niedobrym momencie do alei serwisowej i po wyjeździe utknął on za kierowcą Renault Vitaly'em Petrovem, który blokował go aż do końca wyścigu. Nie było wtedy DRS'u i KERS'u, więc nie było tak łatwo jak teraz. Siódma pozycja hiszpana nie dała mu tytułu, a Sebastian Vettel odniósł zwycięstwo w GP Abu Dhabi oraz zdobył swój pierwszy tytuł mistrza świata. Du bist Weltmeister !!!

Sezon 2014 - był to również ostatni wyścig sezonu i to w dodatku bardzo kontrowersyjny. Miał on był podwójnie ważniejszy niż inne wyścigi. Postanowiono wprowadzić w nim podwójne punkty. Całe szczęście, że nikt na tym znacząco nie ucierpiał. Tytuł zdobył Lewis Hamilton, który wygrał tamten wyścig i zdobył 50 pkt., podczas gdy Nico Rosberg zajął  dopiero 14 miejsce po problemach natury technicznej. Jednak bądźmy poważni, Lewis w końcówce tego sezonu pokazał, że jest najlepszy i zasługuje na tytuł mistrza świata.

W sumie to nie było już takich bardzo pamiętnych wyścigów na tym torze. W roku 2011 Sebastian Vettel nie ukończył wyścigu, bo na drugim zakręcie miał problemy z zawieszeniem. Tak, to był szok, bo Vettel wygrał wtedy aż 13 wyścigów w sezonie i jego niekończenie wyścigu było szokiem.

W roku 2012 wielką szansę na zwycięstwo miał Lewis Hamilton, ale miał problemy natury technicznej i nie ukończył wyścigu. Wygrał Kimi Raikkonen, dla którego było to pierwsze zwycięstwo po dwuletniej przerwie od F1. Podczas gdy na tor wyjechał SC to Kimi prowadził. Inżynier zaczął go instrułować, jak należy jechać za samochodem bezpieczeństwa. Kimi żywiołowo zareagował: "Ja wiem jak mam jechać, nie musisz mi tego mówić".

To tyle jeżeli chodzi o ten piękny obiekt. Nazywany jest on często przez kierowców lotniskiem, z racji swojego bezpieczeństwa. Znajdują się ogromne wyasfaltowane pobocza, tak naprawdę brak żwirowych pułapek. Przez to nie ma tego dreszczyku emocji ewentualnego uwięzienia w pułapce żwirowej. Jednak nie oszukujmy się, taka jest przyszłość F1 i takie są procedury bezpieczeństwa. Choć oczywiście nie można też przesadzać w drugą stronę. Tor gości jako jeden z ostatnich w kalendarzu F1 i przez to jest na nim bardzo interesująco. Ponadto sam fakt zachodzącego słońca, spadającej temperatury nawierzchni sprawia, że jest nieco ciekawiej, bo jest to jedyny tor, na którym zachodzi taka pora dnia. Na pewno to na plus i urozmaica to widowisko.

Zwycięzcy GP Abu Dhabi na torze Yas Marina Circuit:

2009 - Sebastian Vettel - Red Bull

2010 - Sebastian Vettel - Red Bull

2011 - Lewis Hamilton - McLaren

2012 - Kimi Raikkonen - Lotus

2013 - Sebastian Vettel - Red Bull

2014 - Lewis Hamilton - Mercedes

2015 - Nico Rosberg - Mercedes

2016 - Lewis Hamilton - Mercedes

2017 - Valtteri Bottas - Mercedes

2018 - Lewis Hamilton - Mercedes

2019 - Lewis Hamilton - Mercedes

Images: TRACKMAP , FIRST , SECOND , THIRD , FOURTH , FIFTH , SIXTH , SEVENTH

Dane techniczne toru:

Długość: 4,309 km

Ilość okrażeń: 71

Dystans wyścigu: 305,909 km

Kierunek: lewostronny

Rekord okrążenia: 1:07:281 (L. Hamilton, Mercedes, 2018)

Tor Autodromo Jose Carlos Pace nazwany na cześć brazylijskiego kierowcy F1 Jose Carlosa Pace'a, który zginął w 1977 w katastrofie samolotowej, zwany jest również potocznie Interlagos. Znaczy to dosłownie: "pomiędzy jeziorami". Dlaczego? Ponieważ wokół toru znajdują się dwa duże jeziora: Represa Billings oraz Represa de Guarapiranga. Właściwie powinienem powiedzieć, że są to duże zapory wodne. Również wokół toru znajdują się zwykłe zabudowania oraz niestety dzielnica nędzy: slumsy. Czy ta dzielnica wpływa źle na ten tor? Nic bardziej mylnego...

Pierwsze GP na tym torze odbyło się w roku 1973. Sama pętla była prawie 2x dłuższa niż obecna. Była tylko nieco bardziej pokręcona. Co ciekawe, sam tor projektował najwybitniejszy kierowca w historii F1, jak uważa wielu - Ayrton Senna.

Co z samą konfiguracją, na której ścigamy się od 2000 roku? Pierwsze dwa zakręty to tzw. "S" Senny, które przechodzą w równie szybki zakręt Curva do Sol. Później prosta, gdzie możemy użyć DRSu i dohamowanie do sekwencji 4,5, dosyć przyjemnej partii na tym torze. Znów krótka prosta i dwa szybkie zakręty 6,7 oraz nieco mocniejsze dohamowanie do 8, do lekkiego nawet bym powiedział harpunu. Nawrót 9 - Pinheirinho i dojazd do jeszcze mocniejszego nawrotu nr 10. Potem szybki łuk 11, gdzie wypadek zaliczył w sezonie 2012 Romain Grosjean oraz drift zaliczył Max Verstappen w 2014 (pierwszy trening). Dohamowujemy do 12 i wciskamy gaz w podłogę i pokonujemy zakręt trzywierzchołkowy: 13, 14, 15. W 15 kierowcy bardzo ścinają, po to by mieć jak największą prędkość no końcu prostej. W sezonie 2014 zbudowano szykanę przed wjazdem do alei serwisowej, po to by zwolnić kierowców. Ponadto w sekwencji 1,2,3 banda jest nieco bardziej przesunięta od toru i dzięki temu jest bezpieczniej. Ponadto cała nawierzchnia toru została wymieniona. Te wszystkie modyfikacje wiążą się z gruntowną przebudową toru Interlagos, możemy w sezonie 2015 spodziewać się kolejnych zmian. Dlaczego są takie zmiany? Ponieważ Bernie Ecclestone wymusza na organizatorach to wszystko...

W latach 1973-1975, 1977, 1979-1980, 1990-1991, 1993, 1996-2000 była to druga w kalendarzu runda mistrzostw świata. W roku 1976, 1994 i 1995 była to pierwsza runda. W latach 2001-2003 jako trzecia runda mistrzostw. Jako trzecia od końca w roku 2005. Ostatnia runda mistrzostw świata na tym torze była w latach: 2004, 2006-2008, 2011-2013

W latach 1978 oraz 1981-1989 GP Brazylii odbywało się na torze Jacarepagua, na torze Nelsona Piqueta, też brazylijskiego kierowcy F1.

Jakie były ciekawsze wyścigi na tym torze? Myślę że trzeba zacząć od roku 1991 i zwycięstwa Ayrtona Senny. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że na 10 okrążeń przed końcem wyścigu skrzynia biegów zepsuła się w bolidzie Ayrtona i został na czwartym biegu. Wygrał, ale tak się zmęczył, że nie był w stanie samodzielnie opuścić bolidu F1. Na podium zawiózł go samochód medyczny. Senna wygrał jeszcze na Interlagos w 1993 roku.

Na pewno w pamięci zapadł rok 2008, kiedy to w dramatycznych okolicznościach swój pierwszy tytuł mistrzowski zdobył Lewis Hamilton. Było to także ostatnie GP Davida Coultharda, który miał nawet specjalnie pomalowany bolid na tę okazję. Niestety w "S" Senny zakończył już wyścig. Mógł to samo zrobić Hamilton rok wcześniej, ale po pechowej końcówce sezonu poprzedniego zabrakło mu 1 pkt. do Kimiego Raikkonena. Wracając do roku 2008 był to wyścig, gdzie pogoda się zmieniała. Przez praktycznie całyczas prowadził Felipe Massa, który wygrał wyścig F1 i przez kilkanaście sekund był mistrzem świata... Ale przed zakrętem trzywierzchołkowym Lewis Hamilton wyprzedził Timo Glocka, który pomimo coraz bardziej silniejszego deszczu jechał na intermediatach (to wtedy nie były opony na deszcz). W ten sposób Hamilton wugrał o 1pkt. z Massą...

Kolejne dramatyczne GP, które już pamiętam, bo sam te oglądałem, odbyło się w roku 2012. Trwała walka pomiędzy Sebastianem Vettelem a Fernando Alonso. Alonso w sumie był z przodu wyścigu, Vettel startował ze środka stawki. To spowodowało na pierwszym okrażeniu w zakręcie nr 4 stłuczkę Vettela i przez to spadł na ostatnie miejsce. Jednak uszkodzenia z tyłu samochodu były na tyle małe, że Vettel mógł jechać dalej. Zmieniająca się co chwilę pogoda spowodowała, że Jenson Button raz ryzykując brak zmiany opon na przejściowe zyskał masę czasu. Co jakiś czas wyjeżdzał Safety Car i dzięki temu Vettel przebijał się do przodu. Alonso był cały czas drugi. Kilka razy w wyścigu kierowcy musieli jechać raz na slickach, potem na przejściowych, raz na slickach, potem na przejściowych. Na 70 okrążeniu Paul di Resta rozwalił swój samochód przed prostą startową i przez to wyjechał SC, za którym zakończył się wyścig. W ten sposób w dramatycznych okolicznościach tytuł zdobył po raz trzeci Sebastian Vettel. Po wyścigu Ferrari wnosiło na Vettela, że ten wyprzedził Vergne'a na żółtej fladze i wnosili o karę 20 sekund. W ten sposób Sebastian nie zdobyłby tytułu. Jednak co ciekawe to Ferrari po dwóch dniach wycofało się z tego oskarżenia, a FIA nazwała to po prostu żartem i wstydem.

Jak widzimy na tym torze sporo działo się w ostatnich latach. Sama konfiguracja z szybkimi zakrętami i wolnymi sprawia, że dużo się na tym torze dzieje. Z niecierpliwością czekam na kolejne GP na tym torze...

Zwycięzcy GP Brazylii na torze Autodromo Jose Carlos Pace:

1973 - Emerson Fittipaldi - Lotus

1974 - Emerson Fittipaldi - McLaren

1975 - Carlos Pace - Brabham

1976 - Niki Lauda - Ferrari

1977 - Carlos Reutemann - Ferrari

1979 - Jacques Laffite - Ligier

1980 - Rene Arnoux - Renault

1990 - Alain Prost - Ferrari

1991 - Ayrton Senna - McLaren

1992 - Nigel Mansell - Williams

1993 - Ayrton Senna - McLaren

1994 - Michael Schumacher - Benetton

1995 - Michael Schumacher - Benetton

1996 - Damon Hill - Williams

1997 - Jacques Villeneuve - Williams

1998 - Mika Hakkinen - McLaren

1999 - Mika Hakkinen - McLaren

2000 - Michael Schumacher - Ferrari

2001 - David Coulthard - McLaren

2002 - Michael Schumacher - Ferrari

2003 - Giancarlo Fisichella - Jordan

2004 - Juan Pablo Montoya - Williams

2005 - Juan Pablo Montoya - McLaren

2006 - Felipe Massa - Ferrari

2007 - Kimi Raikkonen - Ferrari

2008 - Felipe Massa - Ferrari

2009 - Mark Webber - Red Bull

2010 - Sebastian Vettel - Red Bull

2011 - Mark Webber - Red Bull

2012 - Jenson Button - McLaren

2013 - Sebastian Vettel - Red Bull

2014 - Nico Rosberg - Mercedes

2015 - Nico Rosberg - Mercedes

2016 - Lewis Hamilton - Mercedes

2017 - Sebastian Vettel - Ferrari

2018 - Lewis Hamilton - Mercedes

2019 - Max Verstappen - Red Bull

 Images: TRACK MAP , FIRST , SECOND , THIRD , FOURTH , FIFTH

Dane techniczne toru:

Długość: 4,313 km

Ilość okrążeń: 71

Dystans wyścigu: 305,354km

Kierunek: prawostronny

Rekord okrążenia: 1:14:759 (D. Ricciardo, Red Bull, 2018)

Tor Autodromo Hermanos Rodriguez to obiekt, który powraca po 23 latach przerwy do kalendarza F1. Ostatnie GP na tym torze odbyło się w roku 1992. Czy jednak warto by F1 powróciła na ten tor? Sprawdźmy to.

Musimy zacząć od historii. Obiekt zbudowano w 1963 roku, kiedy to odbyło się pierwsze GP na tym torze. Położenie to stolica Meksyku, czyli Mexico City. Początkowo obiekt nazywał się Magdalena Mixhuca Circuit, na cześć parku, gdzie ten tor się znajduje. Jednak trzeba zaznaczyć, że pierwsza edycja GP Meksyku, ale nie F1, odbyła się rok przed inauguracją F1 na tym torze, czyli w 1962 roku. Niestety od razu bardzo pechowo, bo zginął meksykański kierowca Ricardo Rodriguez mając zaledwie 20 lat. Miał on również brata Pedro Rodrigueza, który także zginął 9 lat później na torze Norisring w Niemczech. GP odbywało się w latach 1963-1970. Po roku 1970 stwierdzono, że tor nie spełnia wymogów bezpieczeństwa i GP nie odbywało się aż do roku 1986, kiedy to nastąpiło ponowne otwarcie toru z nowym budynkiem boksów i elementami mającymi poprawić bezpieczeństwo. Tor od lat osiemdziesiątych ma imię dwóch braci Rodriguez. GP odbywało się do roku 1992, kiedy odbyła się ostatnia runda GP Meksyku. Kilka lat temu postanowiono znowu zorganizować GP Meksyku, również na tym samym torze, ale musiał on być lekko zmodyfikowany. Tego zadania podjął się nie kto inny jak Hermann Tilke. Jednak nie nazywajmy tego toru Tilkodromem. Tor ma lekko zmienione zakręty, skrócono też słynny łuk Peraltada, ostatni zakręt na torze i wprowadzono sekcję stadionową, gdzie co ciekawe może zasiadać aż 20 000 kibiców. Po przejechaniu tej sekcji wjeżdżamy znowu na starą Peraltadę. Tor położony 2285 m n.p.m.

1988 - Zwycięża Alain Prost przed Ayrtonem Senną. Trzeci zawodnik Gerhard Berger stracił do zwycięzcy aż 57 sekund i tylko on nie został zdublowany.

2015 - Dramat Ferrari. Vettel na starcie przebita opona, później wylądował w bandzie. Raikkonen miał kolizję z Bottasem i uszkodził zawieszenie. Lewis traci zwycięstwo przez dziwną strategię.

W sezonie 2016 doszło do groźnej wymiany zdań między Vettelem a Verstappenem a szefem FIA Charlie Whitingiem. Przez to do pokoju przed wyjściem na podium wszedł Max Verstappen, ale został wyproszony po otrzymaniu przez sędziów kary za nieprzepuszczenie Vettela, który tym samym dotarł na podium. Jednak to ostatecznie Ricciardo zdobył 3 miejsce, bo Vettel dostał karę za zmianę linii jazdy w czasie hamowanie...

W latach 1965-1970 GP Meksyku było ostatnią rundą mistrzostw świata.

To tyle jeżeli chodzi o tor Autodromo Hermanos Rodriguez w Mexico City. Na pewno powrócimy do opisu tego toru pod koniec października /na początku listopada tego roku. Decyzję czy warto oglądać to GP myślę, że na razie przetrzymamy, choć zawsze warto zobaczyć pierwsze GP na torze, który powraca po latach.

Zwycięzcy GP Meksyku na torze Magdalena Mixhuca Circuit / Autodromo Hermanos Rodriguez

1963 - Jim Clark - Lotus

1964 - Dan Gurney - Brabham

1965 - Riche Ginther - Honda

1966 - John Surtees - Cooper

1967 - Jim Clark - Lotus

1968 - Graham Hill - Lotus

1969 - Denny Hulme - McLaren

1970 - Jacky Ickx - Ferrari

1986 - Gerhard Berger - Benetton

1987 - Nigel Mansell - Williams

1988 - Alain Prost - McLaren

1989 - Ayrton Senna - McLaren

1990 - Alain Prost - Ferrari

1991 - Ricciardo Patrese - Williams

1992 - Nigel Mansell - Williams

2015 - Nico Rosberg - Mercedes

2016 - Lewis Hamilton - Mercedes

2017 - Max Verstappen - Red Bull

2018 - Max Verstappen - Red Bull

2019 - Lewis Hamilton - Mercedes

Images: TRACKMAP1 , TRACKMAP2 , TRACK1 , TRACK2 , TRACK3

Dane techniczne toru:

Długość: 5,513 km

Ilość okrążeń: 56

Dystans wyścigu: 308,405 km

Kierunek: lewostronny

Rekord okrążenia: 1:32:029 (L. Hamilton, Mercedes, 2019)

Circuit of the Americas jest nazywany po polsku "Torem Ameryk". Zresztą takie jest przecież tłumaczenie. Na nim Formuła 1 gości od sezonu 2012, zwykle pod koniec jako przedprzedostatnia runda albo przedostatnia w sezonie i dwa razy w czasie walki na tym torze nie znaliśmy mistrza świata. Skoro to GP jest pod koniec sezonu to gwarantowane jest sporo emocji. Nic bardziej trafnego ...

Muszę przypomnieć, że już wcześniej GP Stanów Zjednoczonych odbywało się na innych torach, np. Indianapolis Moto GP, Phoenix Circuit czy Watkins Glen International. Nie jest to zatem świeża runda w kalendarzu mistrzostw świata, bo pierwsze GP USA odbyło się już w 1959 roku. Jednak w tym artykule skupimy się na torze Austin a o innych torach to może innym razem.

W latach 2008-2011 była przerwa w USA i nierozgrywano tam GP. Dlaczego? Możliwe, że konfiguracja toru w Indianapolis nie przypadła jakoś specjalnie do gustu. Tor w Indianapolis pamiętajmy, że pierwotnie był owalem na potrzeby amerykańskiej serii NASCAR, natomiast na F1 zbudowano tam pętlę tzw. Moto GP, która wbudowała się w środku owalu. Wykorzystywano tam wtedy także jeden zakręt z owalu, nomenomen nr 13 na pętli F1, który prowadził do prostej startu-mety. Skandal z oponami Michelin z 2005 roku na pewno zaszkodził temu torowi. Przypomnę po krótce, że w 2005 roku podczas GP USA w jednym z wolnych treningów Ralf Schumacher wypadł w zakręcie nr 13 z ogromną prędkością na bandę i z powodu ran nie mógł wystartować w wyścigu. Trzynastka jest lekko pochylona i wyprofilowana i jak się później okazało (kilkanaście godzin po wypadku) opony Michelin nie wytrzymywały przeciążeń występujących w tamtym zakręcie. Z tego powodu Michelin ostrzegło swoje zespoły, że istnieje realne ryzyko wypadku i aż 7 zespołów, czyli wszystkie z Michelin, wycofały się na okrążeniu rozgrzewkowym przed startem. Na starcie pozostały 3 zespoły, tj. 6 samochodów: 2x Ferrari, 2x Jordan i 2x Minardi. One używały opon Bridgestone. Wyszła ogromna afera, kibice chcieli zwrotu biletów, a przede wszystkim ucierpiało widowisko.

No dobra, powróćmy już do toru Austin. Położony w Teksasie Tor Ameryk został wybudowany przez Hermana Tilke, bardzo znanego w środowisku F1, bo zbudował większość współczesnych torów. Zaczerpnął on z innych pętli parę zakrętów i wrzucił na ten tor. Np. sektor pierwszy to partia esek wzięta z toru Suzuka lub jak kto woli sekcja Maggotts-Becketts z Silverstone. Sektor 3 i zakręt z trzema wierzchołkami: 16, 17, 18, to prawdopodobnie słynna ósemka z Turcji, czyli zakręt... no cztero wierzchołkowy, ale tor w Stambule też zaprojektował Herman Tilke. Z tego powodu, że Tilke zaczerpnął parę słynnych zakrętów i wstawił je na tym torze to pojawiła się bardzo ciekawa konfiguracja i szybkimi partiami, długą prostą oraz wolnymi nawrotami. To powoduje nie lada emocje.

Jak dotąd rozegrano trzy GP F1 na tym torze. W roku 2012 trwała walka o tytuł między Fernando Alonso a Sebastianem Vettelem. Przez to, że wygrał Lewis Hamilton to mistrzostwo miało się rozegrać w Brazylii, a tamten wyścig był dramatyczny. Pierwsza trójka w 2012 roku w USA: Hamiton, Vettel, Alonso. W roku 2013 zdobywca tytułu był już znany, czyli Sebastian Vettel. Wygrał wtedy siódmy wyścig z rzędu i powiedział bardzo piękne słowa, które do dzisiaj utknęły mi w pamięci: "Cieszmy się tymi chwilami, bo nie wiadomo, ile jeszcze będą trwać". Oczywiście mowa tutaj o tym, że musimy się cieszyć tymi wszystkimi zwycięstwami i w sumie każdą dobrą chwilą, kiedy nam wychodzi, bo nie wiadomo czy za chwilę będzie inaczej, czy w następnym sezonie będziemy dalej w takiej dominacji, czy nasza sytuacja będzie wyglądać zupełnie inaczej. W roku 2014 trwała walka o tytuł między Lewisem Hamiltonem a Nico Rosbergiem. Nico był na prowadzeniu, ale w pewnym momencie wyprzedził go na prostej Hamilton, który później wygrał wyścig. Tytuł mógł sobie już zapewnić tydzień później, ale tak się jak wiemy nie stało.

Jak widzimy GP USA było, jest i będzie ciekawe zawsze, bo jest to jedna z ostatnich rund w sezonie, kiedy myślimy już tylko o tytule mistrza świata. Dodatkowo jest to bardzo ciekawa konfiguracja, gdzie możemy się fajnie pościgać. Na tym torze od roku 2013 ścigają się również motocykle ...

Zwycięzcy GP Stanów Zjednoczonych na torze Circuit of the Americas:

2012 - Lewis Hamilton - McLaren

2013 - Sebastian Vettel - Red Bull

2014 - Lewis Hamilton - Mercedes

2015 - Lewis Hamilton - Mercedes

2016 - Lewis Hamilton - Mercedes

2017 - Lewis Hamilton - Mercedes

2018 - Kimi Raikkonen - Ferrari

2019 - Valtteri Bottas - Mercedes

Images: TRACKMAP , IMAGE 1,2 , IMAGE 3,4,5 , IMAGE 6

Dane techniczne toru:

Długość: 5,848 km

Ilość okrążeń: 53

Dystans wyścigu: 309,745 km

Kierunek: prawostronny

Rekord okrążenia: 1:31:387 (V. Bottas, Mercedes, 2018)

Tor Sochi Autodrom znajduje się w miejscowości Sochi, położonej nad Morzem Czarnym w Rosji. Jest to tor uliczny, po którym w przyszłości będą poruszać się samochody. Sam obiekt również położony jest wśród zabudowań olimpijskich: stadionów, aren, dlatego że w 2014 roku odbyły się w Sochi Zimowe Igrzyska Olimpijskie i na tych arenach toczyły się zmagania. Zresztą całe to miejsce w przyszłości ma się zamienić w piękny kurort. Dobry klimat, szerokość geograficzna jest na poziomie Monte Carlo, bardzo ciepło, często świeci słońce. To działa in plus dla tego miejsca. Wszędzie mają być publiczne drogi i zabudowania, parki rozrywki. Na razie nie ma tam jakiegoś szału. Może i budynki piękne i okazałe są, może i jest tam park rozrywki. Ale w sumie to co z tego, jak za barierami żyją mieszkańcy wysiedleni z powodu właśnie rozbudowy tegoż miejsca pod igrzyska olimpijskie.

To w sumie tyle z historii, bo tor zadebiutował w 2014 roku w kalendarzu. Na pewno prezydent Rosji Vladimir Putin będzie chciał, aby to GP pozostało jak najdłużej w kalendarzu. Zapłaci każdą sumę, by tak się stało.

Pierwsze i jak na razie jedyne GP nie było zbyt ciekawe. Dlaczego? Bo Pirelli postąpiło bardzo konserwatywnie. Wybrało pośrednią i miękką mieszankę, bo w sumie nie wiedziano jak się będzie zachowywać ogumienie. Okazało się to może nie fatalnym rozwiązaniem, ale bardzo zepsuło to widowisko. Nico Rosberg po starcie zniszczył sobie miękkie opony i wymienił je od razu na pierwszym okr. na pośrednie. Ile wytrzymał? Całe 52 okr. aż do końca wyścigu... Takiego czegoś dawno nie widziałem. Sama konfiguracja może i nie jest zła, bo mamy szybkie i wolne zakręty, dużo prostych szybkich fragmentów. Niestety w sumie ciężko powiedzieć co by się działo, gdyby była np. miękka i supermiękka mieszanka. Na dzień dzisiejszy ten tor przejął pałeczkę po Walecji i został, przynajmniej w mojej opinii, najnudniejszym wyścigiem sezonu 2014. Z drugiej strony ciekawe, że właśnie to GP wybrano za najciekawsze przez FIA. Czyżby element propagandy rosyjskiej zadziałał ...

Od sezonu 2016, GP Rosji przeniesiono na termin bardziej na początek sezonu, przed GP Hiszpanii. Wyścigi tutaj do zbyt emocjonujących nie należą, choć potyczka Daniła Kwiata z Sebastianem Vettelem w 2016 roku dała sporo emocji.

Zwycięzcy GP Rosji na torze Sochi Autodrom:

2014 - Lewis Hamilton - Mercedes

2015 - Lewis Hamilton - Mercedes

2016 - Nico Rosberg - Mercedes

2017 - Valtteri Bottas - Mercedes

2018 - Lewis Hamilton - Mercedes

2019 - Lewis Hamilton - Mercedes

Images: TRACK MAP , TRACK , TRACK 2 , TRACK 3 , GP 2014 , GP 2014 PODIUM

Dane techniczne toru:

Długość: 5,807 km

Ilość okrążeń: 53

Dystans wyścigu: 307,771 km

Kieunek: prawostronny

Rekord okrążenia: 1:27:064 (S.Vettel, Ferrari, 2019)

Tor Suzuka położony jest w Japonii na największej wyspie tegoż kraju - Honsiu. Tor otwarto w 1962 roku, ale dopiero od 1987 roku gości na nim F1. I działo się na tym torze wiele różnego rodzaju wydarzeń. Zapraszam na opis toru.

Tak jak wspomniałem F1 na tym torze gości od roku 1987 (bądźmy dokładni i pamiętajmy, że w latach 2007-2008 GP Japonii gościło na torze Fuji, ale o tym może innym razem) i od tej pory jest to jeden z bardziej lubianych torów przez kierowców. Pierwszy sektor składa się z sekcji szybkich esek, gdzie trzeba złapać dobry rytm. Każde jedno złe wejście w zakręt powoduje automatycznie reakcję łańcuchową i wypadamy z rytmu, bo na następny zakręt wchodzimy też już spóźnieni. Kierowcy chyba najbardziej lubią tą część toru. Druga część to przejazd pod torem, pod mostkiem i nawrót. Jedziemy szybkim łukiem aż do zakrętu "Spoon", co po polsku znaczy "łyżeczka". Ten zakręt jest dwuwierzchołkowy i również jazda przez niego sprawia dużo frajdy. Po wyjściu ze Spoon mamy prostą aż do chyba najsłynniejszego zakrętu na torze Suzuka - 130R. Przejeżdżamy go bez odjęcia z prędkością około 300 km/h. Dojeżdżamy do szykany i jesteśmy już na prostej startowej. Ten układ toru jest wręcz idealny dla kierowcy. Mamy tutaj szybkie i wolne zakręty oraz proste. Nic dziwnego, że kierowcy tak pokochali ten tor.

Również na początku napisałem, że na tym torze działo się wiele. Dlatego, że ten tor bardzo często gościł jako przedostatni i ostatni w kalendarzu F1. Jako przedostatni w latach 1987-1995, 1997, 2000, 2004-2006. Jako ostatni w latach 1996, 1998-1999, 2001-2003. Myślę, że zacznijmy od przełomu lat 80. i 90. ...

Rok 1987. Nigel Mansell rozbija swój bolid Williamsa w treningach i to Nelson Piquet mógł się cieszyć tytułem mistrzowskim.

Rok 1989. Trwa zażarty bój Alaina Prosta i Ayrtona Senny o tytuł mistrzowski. Przedostatni wyścig sezonu odbył się właśnie na Suzuce. Jest 46 okrążenie i próbuje wyprzedzać Prosta Senna. Niestety Prost lekko przyblokowuje Sennę i obaj zderzają się na szykanie Casio. Prost obarcza Sennę o kolizję. Wycofuje się z wyścigu. Senna natomiast jedzie dalej i przejeżdża przejazdem bezpieczeństwa i wraca na tor. Wygrywa wyścig i już świętuje swój tytuł mistrzowski, kiedy okazuje się, że następuje dyskwalifikacja Senny. Zostaje ponadto zawieszony na sześć miesięcy. Absurdalna decyzja, bo jak się później okazało to jednak zawinił Prost. Zdobył on tym samym swój trzeci tytuł.

Rok 1990. Kolejny zażarty bój o tytuł, lecz tym razem Prost w Ferrari a Senna w McLarenie. Już na pierwszym zakręcie dochodzi między nimi do kolizji. Obaj odpadają z wyścigu i Senna zostaje mistrzem świata. Tym razem to Senna przesadził i to on zawinił w kolizji.

Rok 2000. Zażarty bój między Michaelem Schumacherem a Mika Hakkinenem. Schumacher wygrał w trudnych warunkach i zapenił sobie trzeci tytuł mistrzowski.

Rok 2003. Schumacher zdobywa 1 pkt. za 8 miejsce przy zwycięstwie Rubensa Barrichello i zdobywa 6 tytuł mistrzowski.

Rok 2012. Problemy Alonso na pierwszym zakręcie. Przebita opona i koniec wyścigu. Gdyby Alonso ukończył ten wyścig w dobrych punktach, miałby 3 tytuł w ręku.

Rok 2014. Potężny tajfun, który spowodował strasznie złe warunki na torze. Wyścig opóźniono o 25 min. Najpierw warunki się poprawiały a potem gwałtownie pogorszyły. Spowodowało to aqua plaming w aucie Adriana Sutila i następnie okrążenie później w tym samym miejscu wypadł Jules Bianchi, który uderzył w dźwig ściągający auto Sutila. Wyścig przerwano na 46 okrążeniu. Wygrał Lewis Hamilton. Jules zmarł 18 lipca 2015, 9 miesięcy po wypadku na skutek uszkodzenia aksonalnego mózgu. To ostatni zawodnik Formuły 1, który zginął na torze F1 od czasu Ayrtona Senny, bo od chwili wypadku do śmierci przebywał w śpiączce.

Jak widać ten tor, który tak apropo jest w kształcie ósemki, jest torem, na którym dużo się w przeszłości działo. Od dramatów kierowców, zażartych walk o tytuł, do zwycięstw w klasyfikacji kierowców. Naprawdę każde GP przysparza sporo emocji. Tylko żeby wszystko było fair play...

Zwycięzcy GP Japonii na torze Suzuka International Racing Course:

1987 - Gerhard Berger - Ferrari

1988 - Ayrton Senna - McLaren

1989 - Alessandro Nannini - Benetton

1990 - Nelson Piquet - Benetton

1991 - Gerhard Berger - Ferrari

1992 - Riccardo Patrese - Williams

1993 - Ayrton Senna - McLaren

1994 - Damon Hill - Williams

1995 - Michael Schumacher - Benetton

1996 - Damon Hill - Williams

1997 - Michael Schumacher - Ferrari

1998 - Mika Hakkinen - McLaren

1999 - Mika Hakkinen - McLaren

2000 - Michael Schumacher - Ferrari

2001 - Michael Schumacher - Ferrari

2002 - Michael Schumacher - Ferrari

2003 - Rubens Barrichello - Ferrari

2004 - Michael Schumacher - Ferrari

2005 - Kimi Raikkonen - McLaren

2006 - Fernando Alonso - Renault

2009 - Sebastian Vettel - Red Bull

2010 - Sebastian Vettel - Red Bull

2011 - Jenson Button - McLaren

2012 - Sebastian Vettel - Red Bull

2013 - Sebastian Vettel - Red Bull

2014 - Lewis Hamilton - Mercedes

2015 - Lewis Hamilton - Mercedes

2016 - Nico Rosberg - Mercedes

2017 - Lewis Hamilton - Mercedes

2018 - Lewis Hamilton - Mercedes

2019 - Valtteri Bottas - Mercedes      

Images: TRACK MAP , TRACK , TRACK 2 , TRACK 3 , TRACK 4 , TRACK 5

Dane techniczne toru:

Długość: 5,063 km

Ilość okrążeń: 61

Dystans wyścigu: 308,706 km

Kieunek: lewostronny

Rekord okrążenia: 1:36:015 (L. Hamilton, Mercedes, 2018)

Tor Marina Bay Street Circuit znajduje się w Singapurze, państwie - mieście położonym przy granicy z Malezją kilka stopni na północ od równika. Gości on Formułę 1 od roku 2008 i już wtedy zapisał się nie tylko jako pierwszy tor, na którym rozgrywano zawody przy sztucznym świetle, ale także jako miejsce ogromnej afery F1.

Sam tor wygląda pięknie, nitka przebiega obok dzielnicy finansowej, gdzie wznoszą się wysokie biurowce oraz wieżowce. Bogactwo Singapuru doskonale widać w nocy. Każdy budynek doskonale oświetlony, m.in. Marina Bay Sands - trzy wysokie budynki połączone w jeden na samym wierzchołku. Kierowcy w czasie jazdy nie widzą różnicy między światłem słonecznym a sztucznym.

Do dzisiaj zastanawiamy się, jak GP Singapuru wyglądałoby w deszczu i to jeszcze w nocy, czy kierowcy nie mieliby problemów z widocznością. Na szczęście takich problemów jak dotychczas nie było. Co wskazuje na takie mniemanie o dezczu? Ogromna wilgotność, praktycznie na poziomie 100%, jako że jesteśmy w strefie równikowej to deszcze po południu i wieczorem to sprawa normalna. Ogromne temperatury sięgające 30 stopni (w nocy!) wcale nie ułatwiają zadania i powodują nawet zagrzanie się wody, jaką kierowcy zabierają do bolidu F1 na to GP. Długość toru może nie jest niesamowicie długa porównując np. do Spa (Singapur jest o ok. 2 km krótszy), ale mamy aż 23 zakręty, duża część z nich jest pod kątem 90 stopni, co powoduje ogromną pracę kierowcy przy skręcaniu. Niekiedy na ten tor mówi się: Monako x2, ponieważ pętla jest faktycznie dłuższa niż w Monako, a sam tor w niektórych fragmentach jest niewiarygodnie ciasny.

Wspomniałem o ogromnej aferze F1 ... No właśnie, o jaką aferę chodzi? Naturalnie, o "crashgate" z 2008. Po krótce wyjaśnię, o co chodziło w całym zamieszaniu. Nelson Piquet Jr, kierowca Renault był partnerem zespołowym Fernando Alonso. Przed wyścigiem ustalono, że Piquet celowo rozbije bolid, po to by dać przewagę Fernando Alonso ... co się wydarzyło. Alonso zjechał do alei serwisowej na okrążeniu 12., zatankował bolid, wymienił opony i wrócił na tor. Szybko połykał kierowców z racji takiej, że startował dopiero z 15. pola. i ledwie kilka okrążeń potem, na okrążeniu 14. Nelson Piquet rozbił się o ścianę wywołując SC. Oczywiście znamy zasadę, jak wyjeżdża SC to zjeżdżamy do boksów, natomiast w roku 2008 istniał przepis, że jak wyjeżdża Samochód Bezpieczeństwa to nie można zjechać do pitlane dopóki wszyscy kierowcy nie ustawią się w jednym szyku. Skorzystał na tym Alonso, bo jak wszysccy kierowcy zjechali to on przebił się na 1. miejsce i wygrał wyścig. Cała sprawa prawdopodobnie w ogóle nie wyszłaby na jaw, gdyby nie zwolnienie Piqueta po GP Węgier 2009. Oznajmił on wówczas, że kazano mu rozbić bolid o ścianę celowo, aby pomóc Alonso w wygranej. O całej sprawie wiedział Flavio Briatore (Szef Renault F1), Pat Symonds (dyrektor wykonawczy Renault F1) oraz Nelson Piquet oraz ktoś jeszcze, natomiast nie wiadomo do dzisiaj kto to był (albo Fernando Alonso albo inżynier Nelsona Piqueta). Po przekroczniu linii mety Alonso nie wiedział o "zaplanowanym" wyścigu, tak przynajmniej twiedził.

Następstwami tej całej afery były upadek dobrego wizerunku Renault, odejście Flavio Briatore oraz Pata Symondsa, którzy zostali skazani na dożywotni (ten pierwszy) oraz 5 letni (ten drugi) zakaz angażowania się w serie FIA, przy czym te kary zostały złagodzone do końca 2012. Ponadto poodchodzili sponsorzy, np. ING

Ta afera zepsuła wizerunek ówczesnej F1, jednak myślę, że akurat to był przypadek, że na torze Marina Bay i w dodatku w 800. wyścigu F1 musiało się to zdarzyć. Ten tor nie zasługuje na takie afery, bo jest on piękny, lubiany przez kierowców. Wiadomo, że trudny oraz długi (4/12 wyścigów skrócono z powodu przekroczenia rywalizacji bez czerwonej flagi)

W 2017 roku odbył się pierwszy w historii nocny wyścig rozgrywany na mokrej nawierzchni. Przysporzyło to sporo problemów zawodnikom. Sebastian Vettel startując z pole position zderzył się z Maxem Verstappenem oraz Kimim Raikkonenem i trzej panowie zostali wyeliminowani z wyścigu. W dodatku ucierpiał Fernando Alonso, po genialnym starcie z 7 pola, przebijając się na 3 miejsce. To dramat Ferrari, dwa bolidy niekończące wyścigu, w dodatku Vettel walczy o mistrzowski tytuł. W tym wyścigu wygrywa Lewis Hamilton powiększając przewagę nad rywalem i startując z 5 pola.

Jest to tor, na którym w każdej edycji wyjeżdżał samochód bezpieczeństwa (21 razy na 12 wyścigów) (2008-2019), szansa 100%.

Zwycięzcy GP Singapuru na torze Marina Bay Street Circuit

2008 - Fernando Alosno - Renault

2009 - Lewis Hamilton - McLaren

2010 - Fernando Alonso - Ferrari

2011 - Sebastian Vettel - Red Bull

2012 - Sebastian Vettel - Red Bull

2013 - Sebastian Vettel - Red Bull

2014 - Lewis Hamilton - Mercedes

2015 - Sebastian Vettel - Ferrari

2016 - Nico Rosberg - Mercedes

2017 - Lewis Hamilton - Mercedes

2018 - Lewis Hamilton - Mercedes

2019 - Sebastian Vettel - Ferrari

 Images: TRACK MAP , MARINA BAY SANDS , TRACK , TRACK 2 , TRACK 3

Dane techniczne toru:

Długość: 5,793 km

Ilość okrążeń: 53

Dystans wyścigu: 306,720 km

Kierunek: prawostronny

Rekord okrążenia: 1:19:119 (K. Raikkonen, Ferrari, 2018)

Tor Autodromo Nazionale di Monza znajduje się miejscowości Monza, położonej niedaleko Mediolanu. Ten tor był już użytkowany w dwudziestoleciu międzywojennym, podobnie zresztą jak tor Spa w Belgii. Czy warto ten tor odwiedzić i czy warto oglądać to GP? Zapraszam na opis toru.

Zacznijmy od historii obiektu. Początkowo obiekt nie miał żadnych szykan, tylko miał szybkie zakręty. Ta wersja toru, którą widać na powyższym obrazku łączyła się z owalem i długość miała aż 10 km. Później dodano parę szykan, po to by zwiększyć nieco bardziej bezpieczeństwo poprzez zmuszanie kierowców do zwolnienia samochodu. GP Włoch Formuły 1 odbywa się od pierwszego sezonu F1. Przez pierwsze cztery lata nie korzystano z owala, natomiast od roku 1954 używano wersji 10 kilometrowej. Wypadek Wolfganga von Tripsa w 1961 zmienił jednak myślenie ludzi. Zakazano już na zawsze korzystania z wersji owalnej dla F1. Później nieco bardziej modyfikowano poprzez dodawanie szykan pierwotną wersję, aby zwiększyć bezpieczeństwo. W 1972 roku dobudowano szykanę Variante Ascari, na cześć włoskiego kierowcy, który zginął na tym torze w 1955 roku. Dwa lata później dodano szykanę na prostej startu-mety. W 1976 roku dodano szykanę Variante della Roggia i Variante del Rettifilo. W międzyczasie dodawano pułapki żwirowe, modyfikowano bariery. W 2000 roku powstała wersja toru, którą znamy do dzisiaj, gdzie zmodyfikowano pierwszą szykanę.

Teraz zajmijmy się opisem konfiguracji obecnej. Prosta startu-mety jest bardzo długa, dystans do pierwszego zakrętu z pierwszego pola jest bardzo długi, co często powoduje zmiany w pozycjach. Doskonale potrafi to Fernando Alonso. Ma końcu prostej mamy powyżej 350 km/h, choć Juan Pablo Montoya w 2005 roku osiągnął najwyżsżą prędkość 372 km/h. Pierwsza szykana, gdzie możemy łatwo zablokować koła, mamy potężne dohamowanie z przeciążeniem powyżej 5 G. Nico Rosberg przekonał się w wyścigu, że łatwo przestrzelić szykanę, zrobił tak dwa razy. Wyjeżdżamy z szykany i przejeżdżamy przez szybki zakręt nr 3, oczywiście bez odjęcia i kończy się sektor nr 1.

Sektor nr 2 zaczyna się szykaną Variante della Roggia. Potem wjeżdżamy w bardziej leśną sekcję z dwoma zakrętami: Lesmo I i Lesmo II. Łatwo tutaj wypaść poza tor. Wyjeżdżamy z Lesmo II i możemy użyć systemu DRS, choć jest tutaj bardzo ciasno i ciężko jest wyprzedzać. Przejeżdżamy pod słynnym owalem. Kończy się sektor nr 2.

Sektor nr 3 zaczyna się szykaną Variante Ascari, gdzie musimy złapać odpowiednio dużo przyczepności, bo czeka nas kolejna długa prosta. Dohamowanie i wjeżdżamy w najsłynniejszy na tym torze zakręt - Parabolica, gdzie musimy się odpowiednio napędzić, bo wjeżdżamy na prostą startu-mety, gdzie możemy użyć systemu DRS.

Czy były jakieś słynniejsze wyścigi? Owszem tak. Wymienię kilka z nich.

1961 - Śmiertelny wypadek. Wolfgang von Trips ponosi śmierć w wyniku wypadku z Jimem Clarkiem na drugim okrążeniu GP Włoch. Dodatkowo ginie jeszcze 15 kibiców. Ostatni rok, kiedy używano owala.

1970 - Kolejny śmiertelny wypadek. Jochen Rindt podczas kwalifikacji ginie w zakręcie Parabolica. Jest to do dzisiaj jedyny zawodnik F1, który pośmiertnie zdobył tytuł mistrza świata Formuły 1.

1976 - GP w którym wraca Niki Lauda po fatalnym wypadku w GP Niemiec 1976, po opuszczeniu dwóch rund. Zajął 4 miejsce.

1978 - Kolejny śmiertelny wypadek. Ginie Ronnie Peterson od razu po starcie w wyniku obrażeń po wypadku.

2006 - Trzecie GP dla Roberta Kubicy i pierwsze podium. Zajął obok Kimiego Raikkonena na drugim i Michaela Schumachera na pierwszym, trzecie miejsce na podium. W tym wyścigu Schumacher ogłosił swoje "pierwsze" jak się później okazało zakończenie kariery.

2008 - Pierwsze zwycięstwo Sebastiana Vettela w Formule 1. Odniósł je dla zespołu Toro Rosso. Wygrał w deszczowych kwalifikacjach i potem wygrał deszczowy wyścig.

2018 - W kwalifikacjach zostaje pobita nowa, najszybsza prędkość podczas okrążenia toru w historii Formuły 1. Kimi Raikkonen po lekko ponad rocznej przerwie pokonuje w ostatnich sekundach czasówki swojego kolegę z zespołu Sebastiana Vettela, który odmawia świętowania jego pole position. Ta prędkość średnia to: 263.587 km/h.

To tyle, jeżeli chodzi o słynniejsze wyścigi. GP na tym obiekcie odbywa się nieprzerwanie od roku 1950, czyli debiutu w F1. Tylko raz, w 1980 roku GP Włoch przeniesiono na tor Imola, bo ten obiekt był modernizowany. Także ilość GP na tym torze to aż 65. Jest to bardzo dużo i ciężko wszystkie ciekawsze wyścigi wymienić. Na tym obiekcie jednak w sumie zginęło aż 53 kierowców. Np. Alberto Ascari podczas testów w 1955 roku. Szkoda, że Bernie Ecclestone straszy odejściem GP Włoch z kalendarza, ponieważ na razie nie dogaduje się z władzami toru na Monzy. Ten obiekt naprawdę zasługuje na odbywanie się wyścigów Formuły 1. Jest to najszybszy tor w kalendarzu, średnie prędkości w wyścigu to nawet 245 km/h, mamy dużo miejsc do wyprzedzania, szybkie zakręty, szykany, gdzie należy odpowiednio zbalansować samochód. Sam byłem na tym torze. Cały czas coś się na nim dzieje, czy to przybywają kibice, czy po prostu jeżdżą samochody wyścigowe. Sam obiekt położony jest w Parku di Monza. Kraj królestwa Ferrari zasługuje na GP Włoch F1. Jeżeli usuną je z kalendarza to bez wątpienia zobaczymy masę różnego rodzaju protestów. To także ostatni w Europie wyścig i potem F1 jeździ już po świecie na przeróżne wyścigi. Z chęcią oglądam każde GP na tym torze i zachęcam każdego do odwiedzenia tego toru o obejrzenia wyścigu.

Zwycięzcy GP Włoch na torze Autodromo Nazionale di Monza:

1950 - Giuseppe Farina - Alfa Romeo

1951 - Alberto Ascari - Ferrari

1952 - Alberto Ascari - Ferrari

1953 - Juan Manuel Fangio - Maserati

1954 - Juan Manuel Fangio - Mercedes-Benz

1955 - Juan Manuel Fangio - Mercedes-Benz

1956 - Stirling Moss - Maserati

1957 - Stirling Moss - Vanwall

1958 - Tony Brooks - Vanwall

1959 - Stirling Moss - Cooper

1960 - Phil Hill - Ferrari

1961 - Phil Hill - Ferrari

1962 - Graham Hill - BRM

1963 - Jim Clark - Lotus

1964 - John Surtees - Ferrari

1965 - Jackie Stewart - BRM

1966 - Ludovico Scarfiotti - Ferrari

1967 - John Surtees - Honda

1968 - Denny Hulme - McLaren

1969 - Jackie Stewart - Matra

1970 - Clay Regazzoni - Ferrari

1971 - Peter Gethin - BRM

1972 - Emerson Fittipaldi - Lotus

1973 - Ronnie Peterson - Lotus

1974 - Ronnie Peterson - Lotus

1975 - Clay Regazzoni - Ferrari

1976 - Ronnie Peterson - March

1977 - Mario Andretti - Latus

1978 - Niki Lauda - Brabham

1979 - Jody Scheckter - Ferrari

1981 - Alain Prost - Renault

1982 - Rene Arnoux - Renault

1983 - Nelson Piquet - Brabham

1984 - Niki Lauda - McLaren

1985 - Alain Prost - McLaren

1986 - Nelson Piquet - Williams

1987 - Nelson Piquet - Williams

1988 - Gerhard Berger - Ferrari

1989 - Alain Prost - McLaren

1990 - Ayrton Senna - McLaren

1991 - Nigel Mansell - Williams

1992 - Ayrton Senna - McLaren

1993 - Damon Hill - Williams

1994 - Damon Hill - Williams

1995 - Johny Herbert - Benetton

1996 - Michael Schumacher - Ferrari

1997 - David Coulthard - McLaren

1998 - Michael Schumacher - Ferrari

1999 - Heinz-Harald Frentzen - Jordan

2000 - Michael Schumacher - Ferrari

2001 - Juan Pablo Montoya - Williams

2002 - Rubens Barrichello - Ferrari

2003 - Michael Schumacher - Ferrari

2004 - Rubens Barrichello - Ferrari

2005 - Juan Pablo Montoya - McLaren

2006 - Michael Schumacher - Ferrari

2007 - Fernando Alonso - McLaren

2008 - Sebastian Vettel - Toro Rosso

2009 - Rubens Barrichello - Brawn GP

2010 - Fernando Alonso - Ferrari

2011 - Sebastian Vettel - Red Bull

2012 - Lewis Hamilton - McLaren

2013 - Sebastian Vettel -Red Bull

2014 - Lewis Hamilton - Mercedes

2015 - Lewis Hamilton - Mercedes

2016 - Nico Rosberg - Mercedes

2017 - Lewis Hamilton - Mercedes

2018 - Lewis Hamilton - Mercedes

2019 - Charles Leclerc - Ferrari

Images: TRACKMAP1,2,3,4 , TRACK6 , TRACK7 , TRACK8 , TRACK9 , TRACK10 , TRACK11 , TRACK12 , TRACK13 , TRACK14 , TRACK15 , TRACK16 , TRACK17 , TRACK18 , TRACK19 , TRACK20